Als alles opgeruimd is ga ik …

Ik kom het veel tegen in mijn werk dat mensen verzamelen en sparen voor de toekomst. Ideeën, huisraad, kleding. Allemaal voor als het ooit goed en ideaal is. Maar hoe realistisch is het om daarop te hopen?

Leven in de toekomst. Je leven van nu is niet hoe je het wilt, maar later komt alles goed. Ik hoor dan: ‘Als ik mijn leven weer op orde heb, dan ga ik …’ En dat is dan alle boeken lezen, lekker in de tuin zitten, iets leuks maken van alle knutselmaterialen, uitstapjes maken, tijd doorbrengen met vrienden of kleinkinderen. Al die dingen waar het nu niet van komt.

Hoe kan ik ontspannen als het nog zo’n puinhoop is?

Soms leven mensen al jarenlang zo. Hun huidige situatie is niet oké en daar wordt aan gewerkt. Maar in de tussentijd wordt amper tijd genomen voor ontspanning of tijd voor leuke dingen. Terwijl ze daar eigenlijk naar snakken!

Onlangs zei iemand: ‘Denk je nou echt dat ik rustig kan zitten lezen als het nog steeds niet opgeruimd is om me heen?’ Dat begrijp ik best. Maar, waarom wel tv kijken om te ontspannen, maar niet beginnen aan je boek of hobby? Is het vermoeidheid, concentratieproblemen of de weinig energie? Of is het iets anders?

Een geweldige toekomstverwachting

In de toekomst wordt je leven geweldig. Dan is het netjes, heb je tijd en kan alles wat nu niet kan. Dat is de gedachte. Daar werk je naartoe.

Is dat realistisch? Als je je hele leven al bezig bent geweest met verzamelen, opruimen, verplaatsen, kopen, verkopen, ordenen en plannen maken lijkt dat je patroon te zijn geworden. Iets waar je plezier in hebt en waar je eigenlijk je baan van had moeten maken. Het is echter in je huis een ‘handicap’ geworden, omdat het je afhoudt van je toekomstdromen.

Zelfs oudere mensen kunnen nog leven met de verwachting dat ze ooit al die dingen gaan doen waar ze hun hele leven, of in ieder geval al heel lang, niet aan toe kwamen.

Erover dromen is ook fijn

Misschien is het dromen over hoe het zal zijn en de weg er naar toe al genoeg voor je.

Het verzamelen van ideeën al net zo fijn als het uitvoeren ervan. Je kunt genieten van reisverhalen, zonder ooit zelf de grens over te gaan. Of genieten van kookboeken, zonder zelf al die gerechten klaar te maken.

Wat dan?

Soms is er ineens een moment waarop iemand zich realiseert wat er aan de hand is. Dat je schrikt waar je mee bezig bent, omdat je het zelf niet door had. Soms speelt er een naar verleden waarmee je nog steeds moeite hebt. Je idealiseert de toekomst, omdat dat je hoop geeft dat het ooit goed komt. Ik denk dat het leren kijken naar je verleden kan helpen om realistischer te kijken naar het heden en de toekomst. Want persoonlijk denk ik niet dat je patronen in de toekomst ineens veranderen als dat al jaren niet gebeurd is.

Praten met bijvoorbeeld een psycholoog over je verleden, begrijpen waarom je doet wat je doet kan helpend zijn. Misschien hoef je niet alles overhoop te halen, maar kan het je wel meer inzichten geven. En je leven in het heden aangenamer maken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *