Vandaag zijn onze buren verhuisd. Ik heb het een beetje gevolgd. Het kostte twee dagen met een verhuisbedrijf. Net als bij ons al weer ruim een jaar geleden. Verhuizen is een enorme klus en het houdt uiteraard veel meer in dan het verplaatsen van de spullen van het ene naar het andere huis. Iedereen met ervaring weet daarvan.
Brieven, mails, aantekeningenboekjes, flyers, vakantiefolders, foto’s, tekeningen, speelgoed, gadgets: allemaal spullen die je kunnen herinneren aan dingen van vroeger, zoals je kindertijd, een excursie, een vakantie, je gebroken been, je diploma-uitreiking, je eerste optreden, je studietijd en je werkervaring. Een compleet archief!
Als ik bij mensen thuis ben verwonder ik me soms over de geschiedenis die we allemaal hebben. Wat heb je veel gedaan, bereikt en beleefd in je leven! En wat levert dat veel papieren en spullen op.
Sommige mensen zijn erg bang om dingen te vergeten en bewaren daarom alles! En vaak ook erg gedetailleerd. Als een archivaris brengen ze hun hele leven in kaart en ze zouden in principe hun eigen biografie kunnen schrijven.
Hoe reageer jij als iemand (aan)belt dat hij even bij je langs komt? Raak je in paniek? Gooi je alle spullen van de tafel in een doos en breng je het snel boven? Prop je alles in een kast en hoop je dat de deur dicht blijft zitten? Doe je net of je weg moet? Of doe je de deur niet eens open?
Stel je meestal voor om naar die ander te komen, omdat dat gewoon handiger is? En vier je je verjaardag al jaren niet (thuis), omdat je niet wilt dat iemand je huis ziet?
Onlangs was ik bij iemand die niet lekker in haar vel zat, onrustig was, haar huis te rommelig vond en het anders wilde. Ze had nare dingen meegemaakt, was een paar keer verhuisd en zat eigenlijk een beetje vast. Er moest heel veel worden gedaan, maar er kwam weinig uit haar handen. Ze belde mij om in beweging te komen.
